ΤΗ ΙΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Αγαπίου καί τών σύν αυτώ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ω τού παραδόξου θαύματος

Μάρτυρες Χριστού επτάριθμοι, τών διωκτών τάς ορμάς, καί τόν βίαιον θάνατον, εις ουδέν ηγήσασθε, αλλ' ετοίμως εσπεύσατε, ανδρειοφρόνως πρός τά παλαίσματα, καί νίκης στέφος αναδησάμενοι, συνηριθμήθητε, τοίς δικαίοις άπασι, μεθ' ών υμάς, πάντοτε γεραίρομεν καί μακαρίζομεν.

Μάρτυς αθλητά Αγάπιε, τών αγαθών τήν πηγήν, ορεκτών τό ακρότατον, αγαπήσας έσπευσας, τού πιείν τό ποτήριον, τού μαρτυρίου επικαλούμενος, Θεού τού ζώντος τό θείον όνομα, Ώ τής ανδρείας σου! ώ τής καρτερίας σου! δι' ής τυχείν, δόξης καί λαμπρότητος, σαφώς ηξίωσαι.

Μάρτυρες αξιοθαύμαστοι, εθελουσίω σφαγή, εαυτούς εξεδώκατε, καί τήν γήν τοίς αίμασι, τοίς ημών ηγιάσατε, καί τόν αιθέρα κατελαμπρύνατε, τή διαβάσει, καί νύν οικίζεσθε, εις τά ουράνια, πρός φώς τό ανέσπερον, υπέρ ημών, πάντοτε δεόμενοι, θεοειδέστατοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε φωτός θείον όχημα, χαίρε Κυρίου ναέ, καί σκηνή αγιάσματος, φώς ημίν ανέτειλας, έξ αχράντου νηδύος σου, καταφωτίζον κόσμου τά πέρατα, καί αγιάζον ημάς χρηστότητι, χαίρε κεφάλαιον, σωτηρίας Άχραντε, χαίρε φρικτόν, άκουσμα καί λάλημα, τών πεποιθότων εις σέ.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ήλιος Τέκνον ημαύρωται, καί η σελήνη τό φώς, εις ζοφώδες ιμάτιον, ζοφερώς μετέβαλε, γή κλονείται καί ρήγνυται, φρικτώς να, νού σου τό καταπέτασμα, καγώ πώς Τέκνον μή διαρρήξομαι, σπλάγχνα καί όμματα; πώς δέ μή τό πρόσωπον καταξανώ, αδίκως σε θνήσκοντα, βλέπουσα Σώτέρ μου;

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Τούς Μάρτυρας Χριστού ικετεύσωμεν πάντες, αυτοί γάρ τήν ημών σωτηρίαν αιτούνται, καί πόθω προσέλθωμεν πρός αυτούς μετά πίστεως, Ούτοι βρύουσι τών ιαμάτων τήν χάριν, ούτοι φάλαγγας αποσοβούσι δαιμόνων, ως φύλακες τής πίστεως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη στιχολογίαν, οι Κανόνες.

Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Επτά προσάξω μάρτυσι μελωδίαν. Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού, εν Ερυθρά θαλάσση, ότι μόνος ενδόξως δεδόξασται».

Εν τοίς επουρανίοις, Μάρτυρες υπάρχοντες σκηνώμασι, τούς υμάς ευφημούντας, επί γής φωτισμού αξιώσατε.

Πύργοι τής Εκκλησίας, ώφθητε τά τείχη καταστρέφοντες, τής ειδωλομανίας, Αθλοφόροι Χριστού γενναιότατοι.

Τέτρωσαι τή αγάπη, Μάρτυς αξιάγαστε Αγάπιε, τού Δεσπότου τών όλων, καί θανείν δι' αυτόν προτεθύμησαι.

Θεοτοκίον

Αίγλη φαεινοτάτη, τού εκ σού Παρθένε ανατείλαντος, τής ψυχής μου τάς κόρας, φωταγώγησον όπως δοξάζω σε.

Ωδή γ'  Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος, ώς ο Κύριος ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστιν Άγιος πλήν σου Κύριε».

Πυρί αναπτόμενος, τής αγάπης τού Χριστού, τήν πυράν εναπέσβεσας, Μάρτυς Αγάπιε τής ειδωλομανίας, ροαίς τών αιμάτων σου, όθεν ευφημούμέν σε.

Ρομφαίαι ωράθητε, διακόπτουσαι τομώς, μυριάδας μακάριοι, δαιμόνων εν χάριτι, καί νύν ταίς μυριάσιν, ηνώθητε χαίροντες, τών νοερών Δυνάμεων.

Οδόν διανύοντες, μαρτυρίου ανδρικώς, αποθέσει τού πνεύματος, τήν άνω εφθάσατε Βασιλείαν, εν ή περ εκέκτησθε, Μάρτυρες θείοι τό πολίτευμα.

Θεοτοκίον

Σαρκός Ομοιώτατι, εμφανισθέντα εκ τής σής φωτοφόρου νηδύος, τόν Κτίστην επέγνωμεν, διά σπλάγχνα ελέους, ημίν τοίς υμνούσί σε, Μήτερ αειπάρθενε.

Κάθισμα  Ήχος α'

Τόν τάφον σου

Επτάριθμος χορός, τών Μαρτύρων υμνείσθω, αυτοί γάρ τήν ημών εκδιώκουσι βλάβην, ως φύλακες τής Πίστεως, Εκκλησίας προπύργια, ούτοι φάλαγγας, αποσοβούσι δαιμόνων, καί πρεσβεύουσιν, υπέρ ημών τόν Δεσπότην, ειρήνην βραβεύοντες.

Θεοτοκίον

Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον οφθείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα, σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν, τήν μόνην πανάμωμον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η ασπιλος Άμνάς, τόν Αμνόν καί Ποιμένα, κρεμάμενον νεκρόν, επί ξύλου ορώσα, θρηνούσα εφθέγγετο, μητρικώς αλαλάζουσα, Πώς ενέγκω σου, τήν υπέρ λόγον Υιέ μου, συγκατάβασιν, καί τά εκούσια Πάθη, Θεέ υπεράγαθε;

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Εξ όρους κατασκίου Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόησε, καί εν τρόμω εδοξολόγει σου τήν δύναμιν».

Άγαν τόν Χριστόν Αγάπιε ποθήσας, πάθη τά αυτού ανδρείως εμιμήσω, σφαγιασθείς ως αρνίον εθελουσίως, Μεγαλομάρτυς αξιάγαστε.

Ξίφει εαυτούς ενδόντες ολοψύχως, Μάρτυρες σoφοί ρανίσι τών αιμάτων, επορφυρώσατε χλαίναν, ήν στολισθέντες, τούς ουρανούς περιπολεύετε.

Ω τής πρός Θεόν υμών θερμής αγάπης! δι' ής εαυτούς ηρνήσασθε τελείως, καί βιαιότατον θάνατον υποστάντες, αθανασίας ηξιώθητε.

Θεοτοκίον

Μύρον εν γαστρί τόν Λόγον υπεδέξω, άχραντε Αγνή τόν κόσμον δυσωδίας, αποκαθαίροντα πάσης τών επταισμένων, όθεν πιστώς σε μακαρίζομεν.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Ο εκ νυκτός αγνοίας, θεογνωσία φαιδρύνας τά σύμπαντα, φώτισόν με πρός όρθρον, τής δοξολογίας σου Κύριε».

Αγαπητός τή πράξει, ως καί τή κλήσει γενόμενος Ένδοξε, ήθλησας δι' αγάπην, τού παμβασιλέως Θεού ημών.

Ρήμα δεινού τυράννου, εξεφαυλίσατε Άγιοι Μάρτυρες, καί Χριστώ στρατευθέντες, φάλαγγας δαιμόνων ωλέσατε.

Τοίς Ιεροίς αγώσι, καταβαλόντες ανόμων τό φρύαγμα, στέφος αθανασίας, Μάρτυρες Χριστώ ανεδήσασθε.

Θεοτοκίον

Υμνoλογίαις θείαις, τήν Θεοτόκον πιστοί μακαρίσωμεν, χαίρε λέγοντες, πύλη, μόνος ήν διώδευσε Κύριος.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Σύν Αλεξάνδροις δυσί, Διονυσίοις τε μέλψωμεν, Αγάπιον τόν κλεινόν, Τιμόλαον Ρώμυλον, στερρώς εναθλήσαντας, καί τάς μυριάδας, τού εχθρού καταπαλαίσαντας.

Ιάσεων ποταμούς, αναπηγάζοντες Μάρτυρες, τά πάθη τών γηγενών, ενθέως καθαίρετε, διά τούτο χαίροντες, τά υμών εν πίστει, ευφημούμεν προτερήματα.

Νομίμως τόν ιερόν, αγώνα διατελέσαντες, νομίμως παντουργική, παλάμη εστέφθητε, επτάριθμοι Μάρτυρες, ουρανοπολίται, τών Αγγέλων ισοστάσιοι.

Θεοτοκίον

Μαράνασα τά φυτά, τής αθεϊας Πανάμωμε, τώ σώ Αγίω βλαστώ, τήν αναβλαστάνουσαν, εν εμοί εκάστοτε, τού εχθρού κακίαν, απομείωσον Θεόνυμφε.

Τό Μαρτυρικόν τού Ηχου.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαπίου, καί τών σύν αυτώ Πλησίου, Ρωμύλου, Τιμολάου, Αλεξάνδρων δύο, καί δύο Διονυσίων.

Στίχοι

·        Έσπευδεν Αγάπιος εις μαρτυρίαν.

·        Θεού γάρ αυτόν υπέθαλπεν αγάπη.

·        Μετά τριών Πλήσιος εκτμηθείς ξίφει,

·        Θεού σύν αυτοίς ίσταται νύν πλησίον.

·        Ως Αλεξάνδροις κλήσις εκτομή, στέφος,

·        Καί Διονυσίοις τε κοινά ήν τάδε.

·        Πέμπτη καί δεκάτη τμήθη Αγάπιος, εταίροι.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Αριστοβούλου, Επισκόπου Βρεττανίας, αδελφού Βαρνάβα τού Αποστόλου.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Νικάνδρου τού εν Αιγύπτω.

Στίχοι

·        Νίκανδρον εκδαίρουσιν, ώσπερ αρνίον,

·        Χείρας βαλόντες οι μάγειροι τής πλάνης.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Οι έκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Εαυτούς εκουσίως, πρός σφαγήν ώς αρνία παραδεδώκατε, μή πτήξαντες βασάνους, πανεύφημοι οπλίται, αλλ' ευθύμως κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Λαμπρυνθείς τή αγάπη, τού τών όλων Δεσπότου, Μάρτυς Αγάπιε, υπέκλινας αυχένα, τώ ξίφει καί Mαρτύρων, ηριθμήθης στρατεύμασιν, Ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογηός εί.

Ως λυχνία οράσθε, εν τώ οίκω Κυρίου Μάρτυρες ένδοξοι, επτάφωτος τώ κόσμω, φωτίζουσα βοώντας, τούς εν πίστει προφθάνοντας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Δεδεμένον σειραίς με, αμυθήτων πταισμάτων λύσον Πανάμωμε, παρέχουσά μοι όμβρους, δακρύων μελωδούντι, τώ εκ σού ανατείλαντι, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'  Ο Ειρμός

«Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί τό τής αειπαρθένου, τώ Μωϋσεί Μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Ιατήρες ποικίλων νοσημάτων, χειρουργία τού Πνεύματος δειχθέντες, πάσας ημών τάς νόσους θεραπεύετε, όπως ευφημώμεν, καί δοξολογώμεν, υμών τήν θείαν μνήμην.

Αγαπήσας Θεόν, πρός τούτο Μάρτυς ηγαπήθης, διό σε τόν αγώνα, τόν θείον εκτελέσαντα προσήκατο, σύν τοίς ομοζήλοις, εν επουρανίοις, Αγάπιε θαλάμοις.

Νευρωθέντες τή πίστει τού Δεσπότου, δυναστείαν καθείλετε τού πλάνου, καί ευκλεώς ταίς νίκαις κλεϊζόμενοι, εις επουρανίους, Μάοτυρες Κυρίου, οικείτε καταπαύσεις.

Θεοτοκίον

Ιασαί μου τά πάθη τής καρδίας, απαθείας πηγήν η τετοκυία, καί πρός ζωήν, με θείαν καθοδήγησον, ίνα σε δοξάζω, Μήτερ τού Σωτήρος, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'  Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν Ασωμάτων χορείαις σέ μεγαλύνοντες».

Ωραίοι γεγονότες, θείαις ευμορφίαις, τής μαρτυρίας Κυρίω παρέστητε, καί σύν αυτώ Αθλοφόροι αεί ευφραίνεσθε.

Στρατός ύμάς Αγγέλων, επανακομίζει, διαζευχθέντας τού σώματος Μάρτυρες, πρός τήν ουράνιον πόλιν, πρός φώς ανέσπερον.

Η μών τών εκτελούντων, σήμερον τήν μνήμην, τήν Ιεράν υμών Μάρτυρες ένδοξοι, πρός τόν Θεόν μνημονεύειν μή διαλίπητε.

Θεοτοκίον

Φωτί με μετανοίας, τόν εσκοτισμένον, τή αμελεία Πανάμωμε λάμπρυνον, όπως υμνώ καί δοξάζω τά μεγαλείά σου.

Τό Φωταγωγικόν, τό Ιδιόμελον εις τόν Στίχον καί τό Μαρτυρικόν.

Δόξα, καί νύν. Θεοτοκίον

Η Σταυροθεοτοκίον

Καί τά λοιπά, ως σύνηθες, καί Απόλυσις